Seorang Naib Ketua Bahagian

Saya jarang sekali berbicara politik dengan orang lain. Walaupun saya mengikuti perkembangan politik dengan konsisten, mengambil tahu hal ehwal semasa, mempunyai pendirian yang tidak memihak dan agak terbuka di dalam perbincangan, saya jarang bertukar-tukar pendapat dengan orang lain kerana beberapa sebab. Di antara sebabnya ialah perbincangan tentang hal politik sangat mudah menimbulkan provokasi kepada sesetengah orang. Saya harus mengelakkan provokasi dan sikap pergaduhan kerana saya berpegang kepada kata-kata Imam Al-Ghazali, 'tinggalkanlah perdebatan walaupun engkau tahu engkau boleh menang.'

Walaupun begitu pada suatu hari saya telah didatangi oleh seorang Naib Ketua Bahagian UMNO di atas beberapa permasalahan berkaitan bidang tugas saya. Selepas beberapa minit perbincangan, dia mula mengajak saya untuk bersembang berkenaan dengan politik semasa. Di atas kapasitinya sebagai ahli politik yang memihak, saya mengambil pendekatan berhati-hati di dalam melontarkan hujah. Saya menyatakan kepadanya bahawa saya tidak memihak kepada sesiapa, dan saya menghakimi sesuatu isu tidak berdasarkan kepada akar parti tetapi kepada apa yang saya percaya betul. Saya lebih suka digelar lalang, pemerhati politik, tidak berpendirian atau sebagainya, tetapi saya tidak menyokong sesiapa. Di dalam perbualan kami, adakalanya saya mengkritik parti BN dan adakalanya saya mengkritik parti PR.

Ternyata beliau seorang yang agak terbuka. Beliau menerima hujah saya di samping saya mendengar hujah beliau dengan sikap yang agak matang sekali. Ada beberapa ketika kami saling berbalas-balas pendapat dan beliau sendiri tidak terlalu teruja untuk mempertahankan partinya jika isu-isu yang dikemukakan memang tidak memihak kepada BN. Saya agak gembira dengan butir perbualan kami yang penuh manfaat pada petang yang mendung itu. Sikapnya yang baik, berbahasa dan menghormati saya membuatkan saya terfikir bahawa tidak semua ahli politik yang menganggotai satu-satu parti itu bersikap keterlaluan di dalam hujah mereka.

Beliau sempat menyatakan penghargaannya kepada saya kerana sudi berbual tentang politik. Menurutnya, di luar sana beliau tidak boleh bersikap mengkritik kepada parti sendiri kerana perbuatan seumpama itu diibaratkan seperti penderhakaan. Beliau memberi sedikit peringatan kepada saya supaya tidak menghebahkan butir perbualan di luar kerana menjaga nama baiknya di dalam parti. Saya tidak ada masalah tentang itu. Saya sendiri tidak mahu menghancurkan cita-cita beliau untuk menjadi ADUN kerana sikapnya yang matang dan terbuka itu. Bagi saya, beliau orang yang layak untuk menjadi ADUN kerana beliau boleh menerima teguran dari orang lain.

Saya gembira berbual dengan orang yang terbuka di dalam agenda politik. Saya sendiri tidak mahu berpura-pura menyokong parti itu atau ini hanya kerana menjaga hati mereka. Sukar sebenarnya mencari orang yang terbuka, kerana setiap apa yang dikatakan mungkin akan dibalas dengan emosi dan bukan ilmu. Jika saya berbicara tentang APCO dengan penyokong PR, mungkin mereka akan beria-ia menambah perisa sehingga menggelarkan orang itu dan ini sebagai agen Yahudi atau Israel. Tetapi apabila saya menambah dengan isu permohonan maaf Anwar Ibrahim kepada Yahudi di atas keterlanjuran katanya (seperti yang ditulis di dalam satu blog dan wawancara Anwar Ibrahim dengan CNN yang kemudiannya masih tidak dinafikan oleh DSAI), penyokong PR tadi mungkin akan menghentam saya kembali.

Begitu juga sekiranya saya berbicara tentang kedaulatan raja-raja, penyokong-penyokong UMNO akan mendakwa bahawa merekalah yang sangat mentaati raja dengan mengambil kira cerita politik di Negeri Perak. Lalu dikatalah bahawa DAP dan PAS telah menderhaka kerana berdemo di hadapan istana. Tetapi mereka terlupa pula siapa yang mula-mula sekali mendakwa raja itu dan ini pada awal 1990-an ketika di bawah pemerintahan Tun Dr Mahathir. Menteri Besar negeri mana yang menendang pintu istana kerana tidak puas hati digugurkan sebagai Menteri Besar atau orang belah mana yang mula menggantung kain rentang 'natang' untuk ditujukan kepada istana. Tidak usahlah pula menipu saya tentang integriti ahli politik di dalam pembahagian kekayaan terutamanya di negeri tempat saya berkhidmat ini, kerana jawatan saya di sini memungkinkan saya mengetahui semua perkara luar dalam tentang kegiatan mereka. Saya mengetahui dengan sangat jelas siapa kroni untuk orang ini, berapakah luas tanah diberi kepada orang itu, bagaimana orang sana menindas orang sini dan sebagainya. Sebagai kesimpulannya, saya beranggapan baik PR atau BN semuanya lebih kurang sama sahaja. Oleh sebab itu saya sentiasa mengambil pendirian untuk tidak memihak.

Di akhir perbualan kami seperti lazimnya ahli-ahli politik yang lain, dia meminta supaya saya memangkah BN pada pilihanraya yang akan datang. "Insya Allah Tuan Haji, tapi saya masih belum buat keputusan," jawab saya ringkas.